از منظر فرهنگ متعالى توحید؛ عبودیت و بندگى حضرت حق تعالى است که بالاتر از آن مقامى براى مخلوق متصور نیست:
بلندى بایدت افکندگى کن خدا را باش و کار بندگى کن
امام دهم، حضرت هادی علیهالسلام در تبیین مقام بندگى مىفرماید:
«مَنِ اتَّقَى اللَّهَ یُتَّقَى وَ مَنْ أَطَاعَ اللَّهَ یُطَاعُ وَ مَنْ أَطَاعَ الْخَالِقَ لَمْ یُبَالِ سَخَطَ الْمَخْلُوقِینَ
وَ مَنْ أَسْخَطَ الْخَالِقَ فَلْیَیْقِنْ أَنْ یَحِلَّ بِهِ سَخَطُ الْمَخْلُوقِین؛1
هر که از نافرمانى خدا بپرهیزد، [مردم] از نافرمانى او پرهیز کنند و هر کس خدا را اطاعت کند، [دیگران] از او اطاعت مىکنند و کسى که از دستورات خالق فرمان برد، هیچ باکى از خشم مخلوقین نخواهد داشت و هر کس خالق را به خشم آورد، او باید بداند که از خشم مردم در امان نخواهد بود.»
گرت این بندگى تمام شود چرخ و انجم ترا غلام شود
مقام عبودیت و بندگى آن چنان اهمیت دارد که امیر مؤمنان على علیهالسلام در این زمینه به بندگى خود در برابر خداوند متعال افتخار مىکرد و مىفرمود:
«إِلَهِى کَفَى بِى عِزّا أَنْ أَکُونَ لَکَ عَبْدا وَ کَفَى بِى فَخْرا أَنْ تَکُونَ لِى رَبّا أَنْتَ کَمَا أُحِبُّ فَاجْعَلْنِى کَمَا تُحِبُّ؛2
پروردگارا! این عزت براى من بس است که بنده تو باشم و بالاترین افتخار براى من آن است که تو پروردگار من باشى. تو همان گونهاى که دوست دارم. پس مرا آن طورى که دوست دارى، قرار ده!»
بزگترین مجله اینترنتی و بزرگترین چت ایرانی
WWW.1PARS.COM