پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله ) فرمودند : لقمان، پیامبر نبود ولی بنده ای بود که بسیار فکر می کرد و به خداوند ایمان واقعی داشت. خدا را دوست داشت و خداوند نیز او را دوست می داشت.
امام صادق ( علیه السلام ) می فرمایند : لقمان، حکمت را به خاطر مال و فامیل دریافت نکرده بود، بلکه او مردی پرهیزکار، تیزبین، با حیا و دلسوز بود ...
لقمان با دانشمندان زیاد می نشست. او با هوای نفس خود مبارزه می کرد و ...
دارای عمری طولانی، معاصر حضرت داوود و از بستگان حضرت ایوب بود. وی میان حکیم شدن یا حاکم شدن مخیر شد و حکمت را انتخاب کرد. از لقمان پرسیدند : چگونه به این مقام رسیدی ؟ گفت : به خاطر امانت داری، صداقت و سکونت درباره آنچه به من مربوط نبود.
امام صادق ( علیه السلام ) فرمودند : لقمان نسبت به رهبر آسمانی زمان خود معرفت داشت.
در عظمت لقمان همین بس که خدا و رسول خدا و رسول او و امامان معصوم ( علیهم السلام ) پندهای او را برای دیگران نقل کرده اند.
گوشه ای از نصایح لقمان
· اگر در کودکی خود را ادب کنی، در بزرگی از آن بهره مند می شوی.